Wimbachklamm

Liet niet de stormwind burchten vallen
In dit verpletterend ravijn?
Hier ligt de Neckar, daar de Rijn,
Verbrijzeld rusten allen.

En schedels rollen tusschen steenen,
En steenen knikk’ren in ’t vizier
Van roest’ge helmen, die verdwenen
In ’t bruine bed der bergrivier.

Het is van ver nog afgesloten
Door twee gebleven torens, smal
En omneveld achter in ’t dal:
Het eenig stuk niet kleingestooten.

Uit de bundel Kind van stad en land, 1936, Verzamelde gedichten deel I, blz. 227

Geplaatst ter gelegenheid van de internationale dag van de bergen, 5 juni 2002. Zie ook http://www.mountains2002.org