Muziek

Zij is als koorts, vol van gespannen leven.
Zooals de koorts zich uit in zelfde motieven,
Die treffen als een slag, door hun herhaald geluid,
Die schudden als de storm, die zwerven als gefluit,

Dàn door een diepte, slechts door eenvoud vol verkregen,
Dàn door tragische kracht, die afmattend bekoort,
Zooals diegeen zich voelt, die sidd’rend naar haar hoort,
Dàn door atomen fijn, die als een snoer zich regen,

Mat zij het lichaam af, maar knevelt zij den geest,
Die zich onwillig eerst, steeds wentelt in haar banden.
Als komt ’t bedwelmend koortsgevoel, dat gij verlangt en vreest,
Sterkt dan verlangend uit naar hare stem uw handen.

Laat U dan rusten stil in haar wellust trillend’ arm,
Omvat dan met een zucht haar slanke, volle leest.