Ik moet weer op zee gaan, een goed schip en in 't verschiet
Een ster om op aan te sturen, anders verlang ik niet.
Het rukken van 't wiel, 't gekraak van het hout,
het zeil ertegen,
Als de dag aanbreekt over grauwe zee,
door een mist van regen.

Want de roep van de rollende branding, brekende op de kust,
Dreunt diep in het land in mijn oren en laat mij nergens rust,
't Is stil hier, 'k verlang een stormdag,
met witte jagende wolken
En hoogopspattend schuim en
meeuwen om kronk'lende kolken.

Ik ben een gedoemde zwerver, waar moet ik anders heen?
Maar gelaten door de wind gaan, weg uit de stad van steen.
Geen vrouw, geen haard verwacht mij.
Ik blijf ook liever zonder.
'k Heb genoeg aan een pijp op wacht
en een glas in 't vooronder.

J. Slauerhoff - vrije vertaling van John Masefield (1878 - 1967): "Sea-Fever"